Rode wangetjes, dat krijg ik als ik er achter kom dat ik een tikfout heb gemaakt. Marecepijn of mananagement, dat gebeurt iedereen wel eens. Soms ontstaan zo grappige woorden en kun je om je fouten lachen. Zo stond in mijn scriptie een freudiaanse vertyping; in een tussenkopje gebruikte ik het woord vakantie in plaats van relevantie.
Au, een spelfout
Spelfouten zijn minder leuk. Laatst maakte ik een nare. Een collega keek de tekst na en raadde mij aan een zin om te bouwen. Toen, op een haastig moment, sloop een erg pijnlijke spelfout, ja die ene, er in. Dan heb ik geen rode wangetjes meer, maar een rood hoofd. Een collega, zij heeft echt een haviksoog, kwam er gelukkig snel achter. Spelfouten blijven je soms achtervolgen. Zo kom ik nog regelmatig internetpagina’s tegen met mijn ‘vindt u onderaan de pagina’ in plaats van ‘vindt u onder aan de pagina’.
Zonder spellingscontrole is de kans op spelfouten groter. Wat dacht je van perse, electriciteit, café’s, Anne’s Au! En de spellingscontrole weet natuurlijk ook niet of het ‘de kombuis’ is of ‘het kombuis’. Gelukkig leer je altijd van een spelfout en het houdt je scherp.
Het overkomt natuurlijk iedereen wel eens. In de krant bijvoorbeeld kom je toch ook spel- en tikfouten tegen. In 2005 onderzocht vakblad De Journalist zelfs welke krant de meeste spelfouten maakt. Waarschijnlijk ook rode hoofden bij de ‘winnende’ krant.
E-mails over spel- en tikfouten
Bij onze redactie komen wel eens e-mails binnen over spel- en tikfouten. Daar zijn we natuurlijk heel blij mee. Ook meldingen van dode links zijn welkom. Niet alle binnengekomen correcties kloppen. Een tijd geleden wees iemand ons heel triomfantelijk op een hun/hen fout. Na wat onderzoek e-mailden we hem dat het toch echt ‘hen’ moest zijn. Hij e-mailde ons terug dat hij ons gelijk moest geven en zich er erg voor schaamde. Pure emotie, die Nederlandse spelling.
Sommige mensen maken er volgens mij een sport van om websites af te struinen naar fouten. Laatst attendeerde iemand de redactie voor de tweede keer op een tikfout. Terloops gaf hij in de e-mail aan dat hij nog op zoek was naar werk, grapjas.
Minder leuk is het als iemand een spelfout meldt en hierbij anderen cc’t. Diegene is er misschien trots op dat hij de fout ziet en wil dit aan anderen (zijn baas?) laten weten. Of probeert hij de redactie de stuipen op het lijf jagen door te cc’en? Dat is niet nodig, de webredacteur streeft heus naar correct Nederlands en vindt een spelfout ook vervelend.
De pot verwijt de ketel
Afgelopen week las ik in een krant een ingezonden brief waarin iemand zich kwaad maakte over de verloedering van de Nederlandse taal. Je moet hier wel mee uitkijken. In zijn brief zat namelijk een incongruentie (staat interessant he). Hij gebruikte in een zin enkelvoud in plaats van meervoud. Wijs mensen liever op een vriendelijke manier op spelfouten. Of ben je zelf misschien spelfoutvrij? Bestaan die mensen? Ik zou er in ieder geval jaloers op zijn!
Taalspelletjes op de redactie
Gelukkig worden tegenwoordig veel taalkwesties op internet uitgelegd. De schrijfwijzer compact biedt ook veel houvast. En anders heb je altijd je collega’s nog. Een taaldiscussie of -spelletje op zijn tijd werkt soms best verfrissend.